nadniebem

Dzwoni budzik. Otwieram oczy. Wstaję.  Kolejny dzień do pokonania.  Praca. Każdego darzę uśmiechem.  Przychodzę do domu.  Siadam. Nikt nie zauważył.  Idę spać.  Wstaję. Rutyna. ...   Nikt nie zauważył, że jest źle. Nikomu nie dałam powodów do zmartwień. Tkwię w walce pomiędzy sobą a moimi lękami.  Ciężko mi jest rano się ogarnąć i zacząć żyć, ale zawsze staram się nie pokazywać innym, że mam problem. Maskuję to uśmiechem i mówieniem "wszystkiego dobrego" na do widzenia, licząc, że ktoś powie "wzajemnie". Nie chodzi tu o chwalenie się, ale.. zawsze staram się wszystkim pomóc, a w ostatnim czasie dostaje ostro po tyłku.  Przyjaźnie, które miały trwać po grób, skończyły się, bo teraźniejszość okazała się trudniejsza niż myśleliśmy.  Miłość okazała się nie być taka piękna jak na filmach.  Okazało się, że jestem bajkopisarzem, który wdział świat w ZA różowych okularach.  A ja głupia wierzyłam, że to będzie piękna bajka. Niestety. Mu

Zawsze staram się pisać to co czuję. Nie jest to proste. Jest nas tutaj garstka, ale wiem że są to osoby, do których przemawia ten blog. Ostatnio usłyszałam nawet, że jestem twarda radząc sobie z tymi wszystkimi problemami, o których tutaj piszę. To nie jest proste i może niepotrzebnie się z tym afiszuję, ale ten blog to mój detoks. Ludzie, którzy to czytają dzielą się na dwa typy ludzi. Pierwsi czytają, myślą, być może mają tak samo i czują we mnie wsparcie. Drudzy wchodzą w link wklejony na tablice facebook'a żeby sprawdzić jak mi mija życie, co w moim związku i jak żyję w świecie. I dla tych ludzi mam radę. Skoro tak cię to ciekawi to po prostu powiedz mi na drodze 'Cześć', pogadamy. Czas leci. Czas leci, ludzie się zmieniają, każdy idzie w swoją stronę. Zapominamy o tych, którzy kiedyś byli dla nas bliscy. O tych którzy byli naszą jedynym ratunkiem. Patrzymy własnego nosa i tego by nam było dobrze. Czas nie leczy ran. Blizny zostają. Wiedz, że mamy tylko jedno

99% czytających tego bloga to ludzie 1% to kosmici, więc mam nadzieje, że ludzie zrozumieją człowieka, czyli mnie :) Wiecie czego nie rozumiem? Ludzi, w których nie ma cech ludzkich. Ja wiem, że to masło maślane, ale chyba zrozumiecie. Nie rozumiem wywyższania się nad innymi. Wyśmiewania. Krytykowania.  Żyjemy w jednym miejscu, które nazywamy Ziemią. Po co więc niepotrzebne kłótnie? Niepotrzebne zdania?  Może jest ktoś z kim dawno nie mówiłeś, bo pokłóciłeś się o coś, a nawet nie wiesz o co? Pogadaj. Ktoś nie ma humoru? Popraw mu go. Nawet przez uśmiech. Rodzice przychodzą do domu zmęczeni. Pomóż im. Ktoś starszy mówi ci setny raz to samo. Zrozum. Ktoś otwiera Ci drzwi w sklepie. Podziękuj. Co da nam wyśmiewanie? Co nam da krytykowanie? Po co? "Na końcu życia zbiera się owoce dobrych uczynków."  Św. Jan Bosko  Więc po prostu, bądźmy ludźmi z ludzkimi cechami. Dobranoc

Odkąd przestałam podporządkowywać się innym, poczułam się lepiej, tylko.. inni przestali dobrze czuć się ze mną. Mając swoje zdanie, które nie idzie za większością, już jesteś inny, a to niekoniecznie lubią twoi przyjaciele, znajomi, rodzina, czy twoja miłość. Mając swoje zasady, za którymi podążasz, nie zawsze spotkasz się z ich akceptacją. Mam czasem wrażenie, że wszyscy są przeciwko mnie, a tak naprawdę to ja jestem przeciw innym i uważam ich za debili, z którymi nie mam o czym gadać. Może to nie zawsze jest dobre i spotykam się też z mądrymi upominaniami mnie, ale nigdy nie przestanę podążać za swoim zdaniem, za swoimi ideałami, celami do których dążę. Nie przestanę dążyć do tego, by zawsze mieć szacunek do samej siebie. Żyć w zgodzie z samym sobą to początek drogi do życia w zgodzie z innymi, a zmuszanie się do lubienia kogoś, jest jeszcze gorsze niż ten cały brak szacunku, bo żyjesz w kłamstwie, a w kłamstwo jest tylko bronią tchórzy. Dobranoc

Ludzka zawiść i ciekawość potrafi tak bardzo zmienić człowieka, że nie przypomina on już normalnej istoty ludzkiej. Zawiść potrafi zamienić się w nienawiść, przez co życzy się drugiej osobie samych najgorszych rzeczy. "Żeby jej się źle powiodlo", ale nikt wtedy nie pomyśli ze właśnie akurat tej rzeczy której się komuś zazdrości najbardziej, może to być jedyna rzecz, którą ten człowiek posiada, jedyna bez której upadnie albo już po prostu nie da rady się podnieść. Ciekawość.. ciekawość tez jest niezdrowa. Ciekawość i wchodzenie komuś w życie ze swoimi brudnymi butami i powolne zabijanie relacji to coś czym ludzie zdążyli się zarazić. Dlaczego tak ciężko wam żyć swoim życiem? Przecież wszyscy tak samo mamy od początku białe kartki, kredki i tylko od nas zależy jak wypełnimy nasz zeszyt i czy będziemy spełniać swoje marzenia, czy też będziemy żyli marzeniami innych zapominając wtedy o sobie. Dobranoc 

Ostatnio moje słabości zaczęły mnie przerastać. Pojawiły się w najmniej oczekiwanym momencie, ale najlepszym, żeby dostrzec jak bardzo drugiemu człowiekowi zależy na danej osobie. To właśnie lubię w tych moich słabościach. Mogę wtedy rozpoznać jakich mam przy sobie ludzi i jak bardzo jestem dla nich ważna. Ci którzy mnie znają,  wiedza ze nie potrzebuje wiele do szczęścia,  dlatego naprawdę ciesze się kiedy pytasz mnie "jak się czuje" Dobranoc